പുനർജനി

വരണ്ട പാടത്തെ
വിണ്ടുകീറിയ
നിലംകണക്കെ
പഴുത്തു കിടക്കുന്നെന്റെ
താളുകളിൽ ഇനിയൊരു
വസന്തത്തിനീർപ്പം
കല്ലിച്ചു നിൽക്കുമോ,

എഴുതിത്തെളിയാത്ത
തൂലികത്തുമ്പിൽ
കോറിയിടാനൊരു
കവിത പോലും
ഉള്ളം നിറയ്ക്കുന്നില്ല,

ചുറ്റിലും തീർക്കുന്ന
പൊള്ളിന്റെ ചൂടിനെ
വരികളാൽ വിളിച്ചോതാൻ
തുനിയുന്ന നേരം
ഏതോ ഒരു കാറ്റിൻ
മർമരം മറ തീർക്കുന്നു

അകാലത്തിൽ
പൊലിഞ്ഞു പോവുന്ന
ജീവവായുപോലെ
കൊതിതീരും മുന്നേ
കൈവിടുന്ന അക്ഷരക്കൂട്ടങ്ങളെ
ഇനിയും പറയാനുണ്ട്
നോവിന്റെ കനം തൂങ്ങുന്ന
ജീവനുള്ള വരികൾ,
പൊള്ളിന്റെ ലോകത്തെ
നേരിന്റെ വിളക്കു പോലെ
ഇനിയും തെളിയിക്കണം
വരികളുടസ്ത്രം

നിശബ്ദത കനംതൂങ്ങുന്ന
ചിന്താമണ്ഡലത്തിൽ
ഇനിയും മരിക്കാത്തയെൻ
കവിതകൾ പുനർജനിക്കട്ടെ
വാക്കുകൾ വാളമ്പായി,
ഹർഷമായ്, എരിയുന്ന
കുണ്ഡത്തിലേ കനലായ്
കാരിരുമ്പായി പുനർജനി
കൊള്ളട്ടെ